Urodził się w 1971 roku. Od 1987 roku tworzy zaangażowane społecznie graffiti i street art.

Jest współtwórcą i uczestnikiem wielu wydarzeń artystycznych, happeningowych i parateatralnych. Jego prace znalazły się m.in. w albumach „PGR. Projektowanie graficzne w Polce" i „Polski street art", na okładkach wydawnictw organizacji pozarządowych oraz na okładce książki Pico Iyery „Otwarta droga. Globalna podróż XIV Dalajlamy".

W latach 80. był aktywistą Ruchu „Wolność i Pokój", potem pracował w „Klubie Gaja" oraz w Fundacji Ekologicznej ARKA. Absolwent Akademii Innowatorów Społecznych. Zakładał ogólnopolskie organizacje: Front Wyzwolenia Zwierząt oraz grupy „Pod nadzorem" i „3fala.art.pl", był też współzałożycielem grupy antynazistowskiej (GAN) i Stowarzyszenia „Nigdy Więcej" . Obecnie jest współprezesem Fundacji KLAMRA. W 2001 roku został nagrodzony za pracę na rzecz przeciwdziałania ksenofobii i rasizmowi przez australijską Niezależną Fundację Popierania Kultury Polskiej „Polcul", natomiast w 2010 roku nagrodziło go Centrum Aktywności Lokalnej w Konkursie im. Heleny Radlińskiej dla Animatorów Społecznych.

&

wróć do tekstu >>

&

Swoje pasje artystyczne dzieli między muzykę i graffiti. Do świata graffiti wprowadził w ciekawy sposób elementy folkloru górali beskidzkich.

Swoją twórczość prezentował m.in. na: Bielskim Festiwalu Sztuk Wizualnych (2007), w międzynarodowym projekcie „Du dialogue sociale" (Drezno 2007), „Ratuj Tybet" (Gdańsk 2004), graffiti jam „Break Session 2007" (Włocławek).

Jest liderem i współzałożycielem kapeli „Psio Crew", dla której tworzył także wizerunek graficzny. Jest autorem szkiców do okładki płyty kapeli góralskiej „Wałasi" (2010).

Wraz z członkami Fundacji KLAMRA prowadzi cykl warsztatów dla dzieci i młodzieży pt.: „Graffiti po góralsku".

&

Od 3 lat tworzy w nurcie street artu. Jako płótno wykorzystuje folie samoprzylepne, plakaty, szablony oraz ręcznie malowane kafelki. Poprzez swoje instalacje uliczne walczy z szarością i szpetotą. Mottem przewodnim jego działalności jest hasło „zamieniajmy szare w kolorowe", tak więc, „wypatruj bajkowych krokodyli w swoim mieście...".

&

Tworzy na pograniczu street artu, tradycyjnej ceramiki warsztatowej i jubilerstwa. Wspiera się wytworami jeszcze jednego, nieco zapomnianego i lekceważonego dziś rzemiosła - koronczarstwa. Tworzy sztukę pozytywną, podkreśla urodę wybranych miejsc.

Tak mówi o swojej twórczości:
„Dlaczego koronki? Bo wpisany w nie jest kod estetyczny, tkwiący głęboko w każdej kulturze. Jest w nich symetria, ład i harmonia, której instynktownie szukamy. Koronki, których wzory sampluję, pochodzą z Koniakowa i robione są ręcznie, przez ludowe artystki. Dlaczego street art? Bo daje wolność. Jestem wdzięczna miejskim bomberom za to, że pokazali mi tę drogę".

&