12 stycznia godz. 17.00

Przyjęło się mówić o pierwszej fali feminizmu wiążąc ją z nazwiskiem Simone de Beauvoir i jej książką Druga płeć, potem była oczywiście II fala feminizmu znaczona nazwiskami takich artystek i teortyczek jak Judy Chicago, Miriam Shapiro, Mary Kelly czy Germaine Greer autorki Kobiecego eunucha [1970] czy Adrienne Rich autorki Zrodzonego z kobiety [1976], dziś wreszcie obserwujemy III już falę feminizmu, zwaną też czasem postfeminizmem, której istotnym elementem jest przewaga koncepcji genderowych dotyczących obu płci i znacznie mniejszy radykalizm działań w porównaniu z latami 70. Jednak nim powstała Druga płeć i nim działające w strukturach akademickich feministki zaczęły domagać się obedcności kobiet zarówno w sztuce jak i w historii sztuki, kobiety-artystki, często o bardzo jasno skrystalizowanych poglądach przenikały do świata sztuki. Nie było ich być może wiele (mam rzecz jasna na myśli te, których sztuka nie miała charakteru naśladowczego, ale proponowała ciekawe i nowatorskie rozwiązania), niemniej jednak nie można pominąć ich udziału w kształtowaniu tego, co dziś przywykliśmy nazywać Wielką Awangardą.