Książka ta jest zbiorem tekstów o wybranych ważnych zjawiskach w polskiej sztuce ostatniego półwiecza, gdzie istotnym elementem strategii artystycznej było posługiwanie się fotografią. Użycie fotografii służyło tutaj stawianiu pytań o podstawy sztuki, o jej granice i potencjał. Zamierzałem wykazać, że polscy artyści w omawianym okresie korzystali z tych możliwości w interesujący i głęboki sposób. Wybrałem tylko niektóre z wielu możliwych do uwzględnienia przykładów, skupiając się na omówieniu podstawowych metod działania i problemów związanych z obecnością fotografii w sztuce.
Druga część tej książki w większym stopniu poświęcona jest bardziej ogólnym filozoficznym zagadnieniom związanym z fotografią, zwłaszcza w kontekście problematyki modernizmu i postmodernizmu.
Każdy z tych esejów powstawał niezależnie od innych, z okazji sympozjów i wystaw. Część z nich była publikowana, ale z reguły w wydawnictwach o ograniczonym obiegu i w nieco innej postaci. Wybrałem je i zestawiłem tak, aby tworzyły pewną całość, opisującą z różnych stron intermedialny nurt współczesnej sztuki, gdzie wiele uwagi poświęca się fotomediom. Mam nadzieję, że ta publikacja zainteresuje również miłośników klasycznej fotografii, gdyż żadna forma obecności fotografii w sztuce nie może się rozwijać przy ignorowaniu innych jej form i całej różnorodności sposobów myślenia.

wróć