Jedna z najbardziej wpływowych przedstawicielek fotografii konceptualnej i sztuki eksperymentalnej na świecie.
Urodziła się w Bilbao w 1958 roku.
Miała ponad sto wystaw indywidualnych i grupowych, organizowanych w prestiżowych galeriach i muzeach w Europie i obu Amerykach.
Jej prace publikowane były w ponad stu katalogach, książkach, magazynach na całym świecie.
Jej prace wystawiane są w Polsce po raz pierwszy.

Artystka wyraża swoje zainteresowanie ciałem, bólem, chorobą, śmiercią i terapeutycznym działaniem cierpienia, zarówno w sensie zdrowia fizycznego, jak i psychicznego, koncentrując się przy tym szczególnie na kobiecie.

W pracach zaznaczone są cztery symbole: biały kolor, manekin, oko, usta. Brak koloru, tępa biel śmierci, symbolizuje lunarny świat, zimny i kobiecy, przywodzący na myśl nieobecność, puste noce, zanik świadomości. Kolor czerwony to również barwa nocy, również bardzo kobiecy, posiadający moc przyciągania wzroku, również kojarzący się ze śmiercią. Oko to symbol wiedzy i postrzegania. Usta symbolizują siłę twórczą i tchnienie duszy, ale również jej przeciwieństwo - siłę, która potrafi zniszczyć, przeszkodzić, zabić. To ambiwalentny symbol piekła i raju. Z kolei manekin symbolizuje w tym przypadku osobę, żywy byt.

Więcej o artystce: http://www.begonamontalban.com/

wróc >>