Ryszard Iskra
Recenzja obrazu Justyny Gizy, Bez tytułu 3, 2016/17, olej, złoto płatkowe na desce, wymiary 50 x 39,5 cm

Niezawodowiec może pisać recenzje wyłącznie o obrazie, który mu się podoba. Wyróżnić chciałbym obraz w moim odczuciu piękny, gdzie widać rękę wprawnego mistrza, znającego zasady perspektywy, rolę światła w obrazie i swobodnie przedstawiającego najdrobniejsze szczegóły. „Bez tytułu 3" Justyny Gizy wybrałem z pełnym przekonaniem o jego nieprzeciętnych walorach. Portret złotowłosej, młodej kobiety przykuwa wzrok nie tylko jej urodą, ale także wewnętrznym ciepłem i zagadkowością spojrzenia. Chciałoby się wiedzieć co? lub kto? przykuwa wzrok tej piękności, owal twarzy, szyja, ramiona i dłonie pokazane zostały z całym mistrzostwem portrecisty, zaś kunszt najdrobniejszych detali można podziwiać w uczesaniu i w sukni. Jej złotogłów, aksamit czy koronka, oddane są z jednakową dbałością o każdą nitkę. Nie podlega dyskusji, że portret stylizowany jest na robotę włoskich mistrzów renesansu, ale pokazuje jednocześnie opanowanie warsztatu przez autorkę. Ten właśnie obraz chciałbym mieć.