_____________________________________________________________________

Urodzony 14 marca 1957 roku w Stacji Waliły na Białostocczyźnie. Jest absolwentem Liceum Plastycznego w Supraślu, następnie Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z malarstwa w pracowni prof. Tadeusza Dominika uzyskał w 1984 roku. Mieszka we wsi Waliły pod Gródkiem. Od 1996 roku prowadzi pracownię na Wydziale Malarstwa macierzystej uczelni - od 2009 roku jest to Pracownia Przestrzeni Malarskiej na Wydziale Sztuki Mediów i Scenografii ASP w Warszawie; od 2011 profesor zwyczajny.
Związany z warszawską Galerią Foksal, gdzie zadebiutował w roku 1984, a także z lubelską Galerią Białą. Wielokrotnie pokazywał prace w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie. Brał udział w licznych zbiorowych prezentacjach sztuki polskiej za granicą; indywidualnie wystawiał m.in. kilkakrotnie w Springer & Winckler Galerie we Frankfurcie nad Menem, w Gallerie Nordenhake w Malmö i Sztokholmie, w Galleria del Cavallino w Wenecji.
Reprezentował Polskę na 49. Biennale Sztuki w Wenecji w 2001 roku.
W 2003 roku miała miejsce głośna realizacja artysty w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, kiedy malarz wybudował skomplikowaną konstrukcję, którą wraz z podłogą pokrył masą intensywnie zabarwionego cementu, nadając pojęciu „obraz" nowy sens.

 

 

 

Oprócz obrazów na płótnie artysta stworzył kilkadziesiąt spektakularnych realizacji malarskich: bezpośrednio na ścianach, sztucznych przegrodach, sufitach, kolumnach, schodach i innych elementach architektonicznych (np. w Domu Artysty Plastyka w Warszawie (1999) i Galerii Foksal (2000) w Warszawie, Galerii Bielskiej BWA w Bielsku-Białej (2000), Galerii Białej w Lublinie (2001), Instytucie Polskim w Berlinie (2005), Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie (2006), Muzeum Narodowym we Wrocławiu (2008) oraz w 2009 roku na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie).
W 2007 roku w Lubece (Niemcy) Leon Tarasewicz zrealizował instalację malarską site-specific oraz wystawę retrospektywną na czterech poziomach wnętrza dawnego gotyckiego kościoła St. Annen, będącego częścią Kunsthalle - artysta pokrył barwionym tynkiem akrylowym podłogę krypty, a na ścianach, w zależności od poziomu, umieszczał swoje obrazy bądź tworzył instalację z kolorowego tynku.

 

 

                 

 

 

Leon Tarasewicz jest także twórcą malarskich instalacji przestrzennych w miastach i gmachach, m.in.: na Plaza Real w Barcelonie - gdzie na olbrzymim placu w centrum miasta wykonał kilkadziesiąt kwadratowych barwnych obrazów (Hiszpania, 2002); na fasadzie Teatru Wielkiego w Poznaniu (2003), na wirydarzu Centrum Kultury w Lublinie, tj. wewnętrznym dziedzińcu dawnego klasztoru Wizytek, gdy - podczas wystawy zbiorowej „Remont Generalny" zorganizowanej przez Galerię Białą w 2008 roku - szczeliny i wyrwy pomiędzy płytkami chodnikowymi wypełniał żółtą strużką tynku akrylowego; czy w Bielsku-Białej („Mural dla Bielska Białej 2009-2012", zrealizowany na długiej na 147 m ścianie centrum handlowego). Jest autorem wieloelementowej abstrakcyjnej instalacji świetlnej w przestrzeni Złotych Wrót Miasta Kijowa (Muzeum Świętej Zofii, Kijów 2010), czy wielkiej malarskiej instalacji na Placu Artystów w Kielcach (2011), składającej się ze 120 kolorowych słupów i 36 luster, a także instalacji przestrzennej z wykorzystaniem lampek oliwnych i luster w Domu Gotyckim Muzeum Ikon w Nowym Sączu (podczas wystawy VOID w Galerii BWA Sokół, Nowy Sącz 2012).

 

 

 

 

Artysta słynie z realizacji malarskich na głośnych wystawach zbiorowych w kraju i za granicą - jest stale zapraszany do udziału w nich przez znanych kuratorów wystaw. W ostatnich latach były to m.in.: realizacja malarska na ścianie jednej z sal wystawienniczych w prestiżowym Martin-Gropius Bau podczas wielkiej wystawy pt. „Obok. Polska - Niemcy. 1000 lat historii w sztuce" (Berlin, 2011-2012), czy też zaprojektowany przez malarza wielki dywan w kolorach nieba, rozłożony na schodach Zachęty na wystawie „Splendor tkaniny" (Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, 9.03-19.05. 2013; specjalnie na ekspozycję tkaninę wyprodukowano w Fabryce Dywanów Agnella w Białymstoku).

 

 

Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień, m.in. Nagrody im. Jana Cybisa (1998), Nagrody Fundacji Zofii i Jerzego Nowosielskich oraz Paszportu „Polityki" za rok 1999 (2000), Wielkiej Nagrody Fundacji Kultury za rok 2006 (2007), Nagrody Stowarzyszenia Autorów ZAiKS za wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuk wizualnych (2012).
Uhonorowany Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2005); w 2008 roku został ambasadorem Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego; w 2011 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Artysta jest pełen inwencji, odkrywa coraz to nowe oblicza malarstwa. Jego realizacje służą bezpośredniej konfrontacji widza z malarstwem, które wychodzi poza przyjęte schematy i ramy.
Leon Tarasewicz podkreśla swoje białoruskie korzenie, identyfikuje się z zamieszkującą tamte tereny mniejszością białoruską w Polsce. Wielokrotnie wypowiadał się publicznie o sprawach tejże mniejszości. Sprzyja inicjatywom mającym na celu ożywienie białoruskiej kultury. Artysta znany jest również ze swojej pasji pozaartystycznej - jest miłośnikiem ptactwa i hodowcą m.in. kur ozdobnych.

„Od początku istota jego działalności dotyczy powiązania przestrzeni realnej z przestrzenią sztuczną, kreowaną przez artystę. Jego twórczość może być rozumiana jako konsekwentne poszerzanie ram obrazowych, z czasem nakładanych na realną, zastaną przestrzeń wypełnioną świetlistym pigmentem. W latach 80., w okresie swojego debiutu, wyobrażał naturę poprzez uproszczony, wyrazisty znak plastyczny. W latach 90. artysta całkowicie wyeliminował sugestię przedstawienia, Zaczął natomiast na różne sposoby aranżować zastane przestrzenie wystawowe - zamalowując ściany galerii, budując w ich wnętrzach „małe architektury" w postaci korytarzy z regularnie ustawionych słupów. Rozwijany przez Tarasewicza problem malarstwa pojmowanego jako gest pokrywania farbą podłoża, nabiera monumentalnego wyrazu. W ostatnich swoich pracach artysta wykorzystuje efekt lustrzanego odbicia, kontrastując materialność farby i iluzję wyobrażenia".
(z katalogu: „Biała 1985-2006. Sztuka Galerii Białej", Galeria Biała, Lublin 2006)

Źródłem wiedzy o artyście jest album wydany z okazji jego 50. urodzin, pod redakcją i według koncepcji Joli Goli - „To niezwykle cenne kompendium wiedzy, pozwalające spojrzeć na dzieło artysty w perspektywie jego biografii i odwrotnie - na biografię w perspektywie sztuki" (Piotr Majewski):

„Tarasewicz", napisała i zebrała Jola Gola, wyd. Stowarzyszenie Edukacji Artystycznej „Ślad", ASP w Warszawie, Winkowski Sp. z o.o., Warszawa 2007

O książce Joli Goli "Tarasewicz" i współpracy artysty z Galerią Białą w Lublinie czytaj  na stronie >>

 

Powrót do informacji o wystawie >>