2-irq[t]

koncert muzyki eksperymentalnej
piątek, 19 lipca, 17.00


2-irq[t] to projekt będący połączeniem muzycznych improwizacji Darka Machli i Macieja Baczaka z wizualizacjami Wiolety Stawowskiej, absolwentki malarstwa UMCS w Lublinie.

Głównym celem autorów 2-irq[t] jest przywrócenie muzyce statusu sztuki poprzez wyjęcie jej z obszaru życia codziennego i przeniesienie do miejsca wymagającego od odbiorcy nakierowania uwagi wyłącznie na spektakl. Proces twórczy, w pełni improwizowany, polega na wychwytywaniu odgłosów otoczenia i cyfrowego ich przetwarzania w czasie rzeczywistym, wzbogacając efekt modulowanymi dźwiękami gitar.

O zespole pisze Dawid Mateusz:

Którędy uciekać winna sztuka przed pułapkami nieustannie zastawianymi na nią przez rzeczywistość? Pułapkami kategoryzacji, spłycenia i sprowadzenia do roli dostarczyciela łatwej rozrywki? Do roli japońskiej masażystki pieszczącej swoimi dłońmi ego zblazowanego odbiorcy? Czy istnieje lepsza droga od tej, którą zaproponowała ta formacja? Nigdy nie wezmą pieniędzy za koncert, nigdy nie wrzucą swojego kawałka do internetu. Sztuka ma być wolna od zysków materialnych, ma być żywym instynktem, żywiołem, ryzykiem po stronie autora. Ma być również ryzykiem po stronie odbiorcy zewsząd urabianego, spłycanego i kształtowanego przez serwujące papkę media, jak plastelina przez rozochocone, brzydkie dziecko z powieści Iry Levina. Ryzyko po stronie artysty polega tutaj na całkowitym zawierzeniu swoim instynktom, swojemu uchu i poleganiu na stuprocentowej improwizacji.

Ta formacja (której nazwa zmienia się z koncertu na koncert, celem uniknięcia kategoryzacji; szczęśliwie dowiadujemy się o miejscu odbywania się tych koncertów) w porę dostrzegła, że wszyscy żyjemy na muzycznym śmietniku, otoczeni papką kolorowych klipów i okładek albumów, miazgą nazw, pulpą dźwięków zlewających się w krzyk wołający o odrobinę wytchnienia. Nauczyliśmy się wyciągać ręce po wszystko, na co mamy ochotę. Przestaliśmy zauważać, że różnorodność zabija wrażliwość. Może to tylko łabędzi śpiew, ale nareszcie ktoś powiedział „basta!” (dosyć!). Koniec z pieszczeniem się z odbiorcą. Czas wyrwać go z tego letargu, czas by i odbiorca wspólnie z artystą zadał sobie pieprzony trud, aby podjął ryzyko – nieprzygotowany, niewiedzący co spotka go na koncercie. Hans-Georg Gadamer i Walter Benjamin czule przyglądają się temu projektowi. Obok nich stoi Dick Higgins ze swoimi intermediami.

Muzyka ma być Świętem. Wolnym od wszelkiej kategoryzacji i uproszczeń. Ma być ryzykiem po stronie artysty i po stronie odbiorcy, albowiem, aby to Święto zaistniało, obie strony muszą to ryzyko podjąć. Nawet nie śmiem próbować opisywać tego, jak wygląda ten muzyczny spektakl, albowiem wypaczałoby to sens i kategoryzowało żywy instynkt, jakim jest ich muzyka.Czy naprawdę myśleli państwo wcześniej, że znają współczesną awangardę?

Dawid Mateusz – poeta polski, wokalista i gitarzysta zespołu The Stillers oraz formacji Jasełka. Organizator festiwalu Poetyckie Derby Krakowa, współtwórca kwartalnika literackiego „Rewers” i dynamicznej inicjatywy artystycznej „Crossover”. Mieszka w Krakowie.

 

 

Od 2 października 2018 uruchomiony został nowy serwis galerii pod adresem: http://galeriabielska.pl/
_____________________________________________________________

Stara strona stanowi archiwum galerii: http://archiwum.galeriabielska.pl
Przekierowania z głównej strony

>>

Nasze profile:

 

Facebook galerii     instagram galerii     YouTube galerii

 

Google Open Gallery

__________________________

Biuletyn Informacji Publicznej

>>